لطفا صبرکنید
154303
- اشتراک گذاری
توبه واقعی دارای شرایطی است که اگر رعایت شود مورد قبول خدای مهربان قرار می گیرد، این شرایط عبارتند از:1. فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد؛ 2. عدم آگاهی از مرگ؛ 3. ترک گناه؛ 4. ندامت؛ 5. تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم باز گشت در آینده؛ 6. جبران گناه و لغزش های گذشته؛ 7. استغفار و طلب آمرزش از خداوند.
اگر گناه کاری توبه ای با این شرایط انجام دهد نباید از لطف و مهربانی خداوند در حق خودش نا امید باشد، بلکه باید با امید به رحمت خداوند در صدد جبران گناهان گذشته خود باشد و اگر ناامید باشد همین ناامیدی او گناه بزرگی است. در ضمن تا جایی که ممکن است گناه خود را مخفی کرده و آن را با هیچ کس جز خدای مهربان در میان نگذارید و از این موضوع حتی با همسرتان چیزی نگوئید و اگر احیاناً از این موضوع باخبر شد صادقانه واقعیت امر و توبه خود را با او در میان بگذارید.
توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه، حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الاهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند. البته باید توجه داشت که هر توبه ای توبه نیست و توبه واقعی دارای شرایط زیر است که باید حتما رعایت شود:
1. فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد. قرآن می فرماید توبه تنها براى آنها است که گناهى را از روى جهالت انجام مىدهند. [1] منظور از جهالت در این آیه اعم از عدم علم به حرام و گناه بودن عمل و طغیان غرائز و تسلط هوسهاى سرکش و چیره شدن آنها بر نیروى عقل و ایمان است، در این حالت، علم و دانش انسان به گناه گرچه از بین نمىرود، اما تحت تأثیر آن غرائز سرکش قرار گرفته و عملا بى اثر مىگردد، و هنگامى که علم اثر خود را از دست داد، عملا با جهل و نادانى برابر خواهد بود.
ولى اگر گناه بر اثر چنین جهالتى نباشد، بلکه از روى انکار حکم پروردگار و عناد و دشمنى انجام گیرد، چنین گناهى حکایت از کفر مىکند و به همین جهت توبه آن قبول نیست. [2]
2- عدم آگاهی از مرگ (توانایی و فرصت برای گناه داشته باشد) کسی که می داند تا چند لحظه دیگر بیشتر زنده نیست ویا فلج و ناتوان شده و قدرت بر ارتکاب گناه ندارد اگر توبه کند این توبه ارزشی نخواهد داشت. قرآن می فرماید: کسانى که در آستانه مرگ قرار مىگیرند و مىگویند اکنون از گناه خود توبه کردیم توبه آنان پذیرفته نخواهد شد". [3]
3- ترک گناه،اگر کسی مشغول گناه است و هنوز گناه را ترک نکرده است توبه او معنی ندارد هر چند قصد داشته باشد که در آینده ترک گناه کرده است و توبه نماید؛ زیرا معلوم نیست که موفق به توبه شود.
4- ندامت، اگر کسی از گناه خود واقعا پشیمان و نادم نباشد در حقیقت توبه نکرده است هر چند گناه را ترک کرده باشد. زیرا در هر لحظه امکان داردکه دو باره مرتکب گناه شود.
5- تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم بازگشت در آینده.
6- جبران گناه و لغزش های گذشته.
7- استغفار و طلب آمرزش از خداوند. [4]
اگر کسی واقعاً با رعایت این شرایط توبه کند هرگز نباید از رحمت الاهی مأیوس باشد؛ زیرا هر چه گناه او بزرگ تر باشد باز رحمت الاهی واسع تر است و قطعا خداوند به وعده خود عمل کرده و توبه او را خواهد پذیرفت.
نکته بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آن را در پیشگاه خداوند از بین می برد، همان طورکه خداوند فرموده است: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهاید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مىآمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است». [5] ، [6]
بنا براین تا جایی که ممکن است گناه خود را مخفی کرده و آن را با هیچ کس جز خدای مهربان در میان نگذارید و از این موضوع حتی با همسرتان چیزی نگوئید و اگر احیاناً از این موضوع باخبر شد، صادقانه واقعیت امر و توبه خود را با او در میان بگذارید.
برای اطلاع بیشتر به پاسخ های زیر مراجعه فرمائید:
1. نمایه: توبه از گناه و محبوب خدا شدن، سؤال 3704 (سایت: 3955) .
2. نمایه: اعتراف به گناه، سؤال 2031 (سایت: 2426) .
3. نمایه: علم به بخشیده شدن گناه، سؤال 8738 (سایت: 8741) .
4. نمایه: راه های پاک شدن از گناه، سؤال 798 (سایت: 860) .
[1] نساء،17، إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَةٍ
[2] تفسیر نمونه، ج3، ص: 313
[3] نساء،18، "وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَ لاَ الَّذینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفَّارٌ أُولئِکَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلیما".
. [4] تفسیر نمونه، ج24، ص: 290
[5] . زمر،53، قُلْ ، "یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ".
. [6] برگرفته از سؤال 2130 (سایت: 2239)، نمایه: توبه از گناه.