به جز حضرات معصومین (ع) که دامن شان از هر گونه گناه و آلودگی پاک است و سایر انسان ها ممکن است در طول زندگی خود مرتکب گناهان و اشتباهات زیادی شوند. امام صادق (ع) فرمود:" گناهان انسان مؤمن با توبه بخشیده می شود و مؤمن باید به فکر انجام اعمال نیک بعد از توبه باشد ..."[1]

بنا براین به جز معصومین (ع) کمتر انسانی را می توان یافت که در طول زندگی خود مرتکب گناهی نشده باشد. آنچه غیر قابل قبول است ادامه گناه و تکرار آن است . اگر کسی به گناهان خود ادامه دهد و به فکر توبه و بازگشت نباشد باید از او دوری کرد. اما اگر فرد گناه کار از کارهای قبلی خود واقعآً پشیمان شده باشد و توبه کرده باشد است ، قطعا مورد عنایت خداوند متعال قرار خواهد گرفت و توبه او را خواهد پذیرفت و زمینه اصلاح و رشد او را فراهم خواهد کرد. ما نیز که بندگان گنه کار خداهستیم باید همانند خداوند عذر افراد گناه کار پشیمان را بپذیریم و عیوب و گناهان آنان را در جایی بازگو نکنیم و فرصت اصلاح و رشد و تعالی را از آنها نگیریم.بر این اساس اگر همسرتان از کارهای قبلی خود واقعآً پشیمان است و توبه کرده است، با خوش رفتاری تمام  به زندگی خود با او ادامه دهید، عیوب اورا به رخ او نکشید و آنها رادر هیچ جا بازگو نکنید !و همانگونه که خداوند نعمت های خود را از او دریغ نمی کند شما نیز به او نیکی کنید. قطعا بدانید که اجر و پاداش شما در پیشگاه خداوند محفوظ است و این عفو گذشت ثمرات و برکات زیادی برای شما خواهد داشت.