پاسخ پرسش شما را در ضمن چند نکته بیان می نماییم:

1. متأسفانه در بسیاری از موارد حبّ و بغض ها در داوری هایمان نیز تأثیر گذار است از این رو چه بسا در شرایطی مساوی دو برخورد همسان و همانند را دو نوع تعبیر کنیم بر این اساس در مرحله اول لازم است نگاه هایمان را نسبت به اطرافیانمان درست کنیم و بد گمانی هایی که احیاناً وجود دارد از بین ببریم. شما نیز باید نگاهتان را نسبت به مادر شوهرتان عوض نمایید و خوش گمان باشید که اگر نگاه ها تغییر یابد طبعاً داوری ها نیز عوض خواهد شد؛ به عنوان نمونه اگر همین سخن ها را مادرتان به شما می گفت چه بسا با لبخند و تأیید از آن می گذشتید و هیچ به دل نمی گرفتید و این دلیلش این است که نگاه شما به مادرتان نگاه خوش بینانه است پس شما نخست باید سعی کنید که مادر شوهر خود را مانند مادر تان بدانید نگاه تان نسبت به او خوش بینانه باشد نه بدبینانه و بر این اساس نیز با او به نیکی برخورد نمائید و اگر احیاناً برخورد ناپسندی داشت، دوستانه و به شوخی بگیرید و اگر هم جدی بود خیر خواهانه تلقی کنید و از باب نصیحت بپذیرید و صبر پیشه نمایید و در صدد جبران آن بر آیید و بیشتر به زندگی موفق خود و شوهرتان فکر کنید و از افکاری که آرامش زندگی شما را به هم می زند بپرهیزید.

2. خویشاوندان، مانند شاخ و برگ های یک درختند و گل های یک بوستان. پس، ارتباطشان هم طبیعی است و قطع رابطه و رفت و آمد میان اقوام، یک آفت اجتماعی و خانوادگی و از نظر شرعی نیز حرام به حساب می آید.

حضرت علی (ع) فرمود : «پیوند با خویشاوندان  (صله رحم) محبّت مى آورد».[1]

پس، بر اساس آموزه های دینی شما حق ندارید رفت و آمد خود را با ایشان قطع کنید؛ زیرا چه بسا به برکت رفت و آمدها الفت، مهربانی و محبت نسبت به هم دیگر بیشتر شده و ترک مراوده و رفت و آمد، موجب کینه و دشمنی می شود.

3. شما هم باید حتی المقدور طوری برخورد کنید که نه مادر شوهرتان ناراحت شود و نه شوهرتان، به این شکل که وظائف خود را نسبت به آنها به طور کامل انجام دهید و نیکی خود را در حقشان بیشتر و کامل تر کنید و باید توجه داشت که این خداوند است که قلب ها را به یک دیگر نزدیک می کند پس از او بسیار کمک بخواهید قطعاً شما را در این کار یاری خواهد کرد. [2]