صلوات مأثوری که مشتمل بر ذکر (آل ابراهیم) باشد در تشهد وجود ندارد، اما در غیر تشهد، صلوات‌هایی در روایات شیعه وارد شده است که در آن عبارت‌های «آل ابراهیم» و «آل محمد» کنار هم آمده است؛ مانند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، وَ بَارِکْ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکْتَ‏ عَلَى آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِید»؛[1] بار خدایا! بر محمّد درود فرست همچنان‌که به ابراهیم درود فرستادی که تو ستوده و بزرگوارى، و به آل محمّد برکت ده، همچنان‌که به آل ابراهیم برکت دادى، که تو ستوده و بزرگوارى.
و دلیل این همنشینی آن است که به این واقعیت اشاره شود که چنانچه به تصریح قرآن کریم، آل ابراهیم مورد رحمت خاص خدا قرار گرفتند،[2] آل محمد(که در نگاهی وسیع‌تر، بخشی از همان آل ابراهیم هستند) نیز از چنین رحمت خاصی برخوردار بودند و ما نیز در دعاها و صلوات‌های خود می‌خواهیم که پروردگار این رحمت خاص را روز افزون فرماید.

---