در روایات برای تسبیحات اربعه به صورت مستقل ثواب‌هایی قرار داده شده است که طبیعتاً همان ثواب‌ها برای گفتن آن در نماز نیز هست. به ‌علاوه، در اهمیت و فضیلت این ذکر همان بس که به عنوان ذکری در رکعت سوم و چهارم نماز  قرار داده شده است.

در این‌جا به ذکر چند نمونه از روایات درباره‌ی ثواب تسبیحات اربعه بسنده می‌شود:

1. امام صادق(ع) روایت نموده که پیامبر خدا(ص) فرمود: «ذکر سُبْحَانَ‏ اللَّهِ‏ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ وَ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ وَ اللَّهُ‏ أَکْبَر را بسیار بگویید؛ زیرا در قیامت، [گروهى از فرشتگان‏] در پیش روى این اذکار و پشت سر و دنباله‌رو اینها باشند و این اذکار، نیکی‌هاى ماندگارند».[1]

2. به نقل از امام صادق(ع)، پیامبر(ص) رو به اصحاب کرد و فرمود: «سپرهاى‏ خود را بردارید»، گفتند براى دشمنى که در کمین ما است؟!  آن‌حضرت فرمود: «نه! بلکه از آتش، و بگویید: سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا إله الّا اللَّه و اللَّه اکبر».[2]

2. امام باقر(ع) فرمود: «رسول خدا(ص) از کنار مردى گذر می‌کرد که در باغش مشغول کاشتن درختى بود، حضرت ایستاد و به او فرمود: آیا درختى به تو معرّفى کنم که ریشه‌اش استوارتر باشد و زودتر برسد و میوه‌هاى پاک‌تر و بادوام‌تر بدهد؟ عرض کرد: مرا راهنمایى کن اى رسول خدا! فرمود: هر گاه وارد صبح و شام شدى، بگو: سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر، که اگر این را بگویى براى تو در برابر هر یک تسبیح، از هر میوه‌اى ده درخت در بهشت خواهد بود و این کلام یکى از مصادیق باقیات صالحات است. آن مرد گفت: اى رسول خدا! من تو را شاهد می‌گیرم و این باغم را تحویل تو می‌دهم تا براى مسلمانان صدقه باشد- آنانى که اهل صدقه‌اند- در این‌جا خداوند تبارک و تعالى آیاتى از قرآن را نازل فرمود: امّا آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، ما او را در مسیر آسانى قرار می‌دهیم![3]».[4]