برای رسیدن به پاسخ، ابتدا توجه شما را به روایتی از امام صادق(ع) جلب می‌کنیم:[1]

تعجب می‌کنم از شخصی که از چهار چیز می‌ترسد، ولی به چهار چیز پناه نمی‌برد:

1. کسى که خوف و ترس بر او چیره شده است، باید متوجه باشد که خدای عزّ و جلّ فرموده: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ‏.»؛[2] زیرا من از خداى عزّ و جلّ شنیده‌ام که به دنبال این بیان می‌فرماید: «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ».[3]

2. کسى که اندوه او را فراگرفته است، و متوجه این سخن خدای متعال نیست که: «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ‏»؛[4] زیرا من از خداوند عزّ و جلّ شنیده‏ام که به دنبال این بیان می‌فرماید: «فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ».[5]‏

3. کسى که به او مکر شده و فریبش داده‌اند، چگونه به گفتار خداوند تعالى پناه نمی‌برد که فرموده است: «وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ»؛[6] و خداوند عزّ و جلّ در دنبال آن فرموده: «فَوَقاهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا».[7]

4. کسى که دنیا و زینت آن‌را می‌خواهد، چگونه به کلام خداوند تعالى توجه ندارد که: «ما شاءَ اللَّهُ‏ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏»؛[8] زیرا خداوند عزّ و جلّ به دنبال آن می‌فرماید: «إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسى‏ رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ‏».[9]

همان‌گونه که مشاهده می‌کنید در این روایت که در صدد بیان دقیق عبارات قرآنی است، کلمه «لاحول» نیامده، بلکه دقیقاً متن آیه «ما شاءَ اللَّهُ‏ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» بیان گردیده است، اما در روایات دیگر[10] که دعاهایی برگرفته از مفاهیم قرآنی ارائه می‌شود، برخی متون قرآنی به ضمیمۀ کلمات دیگری در ابتدا، انتها و میانۀ آنها عرضه می‌شود که صد البته به معنای آن نیست که این متون، بخشی از قرآن می‌باشند. عبارت «مَا شَاءَ اللَّهُ‏ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» نیز از مصادیق چنین دعاهایی است که بخش ابتدایی و انتهایی آن، نص صریح قرآن بوده و بخش میانی آن «لا حول» دعایی است که ضمیمۀ آیه شده است. در دعاهای دیگری نیز عبارت «مَا شَاءَ اللَّهُ‏ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» ذکر شده است.[11]

 این‌که معصومان(ع) با الهام از آیات و مفاهیم قرآنی، دعاها و ذکرهایی را برای راز و نیاز با پروردگار، درخواست حاجت‌ها و برطرف کردن برخی از بلاها و مشکلات، آموزش ‌داده و مقصودشان متن دقیق آیه قرآن نباشد؛ در موارد زیاد دیگری نیز مشاهده می‌شود. برای نمونه، در قرآن کریم آمده است: «أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَن فىِ الْقُبُور»،[12] ولی در دعا با استفاده از معنا و مفهوم این آیه چنین وارد شده است: «أَنَّکَ تَبْعَثُ‏ مَنْ فِی الْقُبُور»،[13] همچنین در دعای دیگر آمده است: «أَنَّکَ بَاعِثُ مَنْ فِی الْقُبُور».[14]