لطفا صبرکنید
بازدید
11802
11802
آخرین بروزرسانی:
1393/08/15
خلاصه پرسش
چکیدن خون سر مبارک امام حسین(ع) بر ران ابن زیاد ملعون در کدام کتاب‌ها آمده است؟
پرسش
چکیدن خون سر مبارک امام حسین ع بر ران ابن زیاد ملعون در کدام کتاب‌ها آمده است؟
پاسخ اجمالی
در مورد چکیدن خون سر مبارک امام حسین(ع) بر ران ابن زیاد، در کتاب «روضة الشهداء» ملا حسین کاشفى سبزوارى(متوفای 910ق) چنین آمده است:
«ابو المفاخر نقل می‌کند: چون ابن زیاد سر امام حسین(ع) را بر ران خود نهاد، قطره‌اى خون بر قباى وى افتاد و قبا و جبّه و پیراهن و إزار، وى را سوراخ کرده به گوشت ران وى رسید، از طرف دیگر بیرون آمد و رخت و تخت را سوراخ کرده بر روى زمین رسید و غایب شد و آن سوراخ در ران او بماند هر چند علاج کردند به(بهتر) نشد، و از زخم او نتنى[1] عظیم، ظاهر گشت، چنان‌که هیچ شامّه را تحمّل شنیدن آن نبودى و پیوسته نافه مشک بر آن سوراخ بستى و با وجود آن رایحه کریه آن زخم بر بوى مشک غالب آمدى و به همین بلا مبتلا می‌بود تا به قتل رسید، و ابراهیم بن مالک اشتر او را در میان کشتگان بدین علامت به شناخت چنانچه در مختار نامه مذکور است».[2]
این جریان در کتاب «تاریخ حبیب السیر»[3] غیاث الدین بن همام(متوفای 942ق)[4] و «دمع السجوم» نیز نقل شده است.[5]
«ابو المفاخر نقل می‌کند: چون ابن زیاد سر امام حسین(ع) را بر ران خود نهاد، قطره‌اى خون بر قباى وى افتاد و قبا و جبّه و پیراهن و إزار، وى را سوراخ کرده به گوشت ران وى رسید، از طرف دیگر بیرون آمد و رخت و تخت را سوراخ کرده بر روى زمین رسید و غایب شد و آن سوراخ در ران او بماند هر چند علاج کردند به(بهتر) نشد، و از زخم او نتنى[1] عظیم، ظاهر گشت، چنان‌که هیچ شامّه را تحمّل شنیدن آن نبودى و پیوسته نافه مشک بر آن سوراخ بستى و با وجود آن رایحه کریه آن زخم بر بوى مشک غالب آمدى و به همین بلا مبتلا می‌بود تا به قتل رسید، و ابراهیم بن مالک اشتر او را در میان کشتگان بدین علامت به شناخت چنانچه در مختار نامه مذکور است».[2]
این جریان در کتاب «تاریخ حبیب السیر»[3] غیاث الدین بن همام(متوفای 942ق)[4] و «دمع السجوم» نیز نقل شده است.[5]
[1]. بوى بد و نامطلوب.
[2]. کاشفى سبزوارى، ملا حسین، روضة الشهداء، ص 455، قم، نوید اسلام، 1382ش.
[3]. در کتاب الذریعة، در باره کتاب «حبیب السیر» و مؤلف آن چنین آمده است: در سه مجلد و به فارسی نگاشته شده است؛ مؤلف آن غیاث الدین محمد بن همام الدین که به "بخواند میر" شهرت داشته، حدوداً سال ولادت او 880 قمری، و سال وفاتش 941 یا 942 بوده است. ر.ک: شیخ آقا بزرگ تهرانی، الذریعة إلى تصانیف الشیعة، ج 6، ص 244، قم، اسماعیلیان، 1408ق.
[4]. خواند میر، غیاث الدین بن همام الدین، تاریخ حبیب السیر، ج 2، ص 59، تهران، خیام، چاپ چهارم، 1380ش.
[5]. قمى، شیخ عباس، شعرانى، شیخ ابو الحسن، دمع السجوم ترجمه نفس المهموم، ص 365، قم، هجرت، چاپ اوّل، 1381ش.
نظرات
