قرآن مجید وجود جن را تصدیق کرده و ویژگی‌‏های زیر را برای او برمی‌شمارد:

1. جن موجودی است که از آتش آفریده شد، بر خلاف انسان که از خاک آفریده شده است.[1]
2. دارای علم، ادراک، تشخیص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال است.[2]
3. دارای تکلیف و مسئولیت است.[3]
4. گروهی از آنها مؤمن و صالح و گروهی کافرند.[4]
5. دارای حشر و نشر و معادند.[5]
6. قدرت نفوذ در آسمان‌‏ها و خبرگیری و استراق سمع داشتند و بعداً منع شدند.[6]
7. با بعضی از انسان‌‏ها ارتباط برقرار می‌کردند و با آگاهی محدودی که نسبت به بعضی از اسرار نهایی داشتند، به اغوای انسان‌‏ها می‌پرداختند.[7]
8. میان آنها افرادی یافت می‌شوند که از قدرت زیادی برخوردارند، همان‌گونه که میان انسان‌‏ها چنین است.[8]
9. قدرت بر انجام بعضی از کارهای مورد نیاز انسان را دارند.[9]
10. خلقت آنها روی زمین قبل از خلقت انسان‌‏ها بود.[10]
11. در داستان حضرت سلیمان(ع) وقتى عفریتى از جن مدعى می‌شود که می‌تواند تخت بلقیس را به نزد سلیمان آورد، پیش از آن‌که از مجلسش برخیزد،[11] حضرت سلیمان آن جن را تکذیب نمی‌کند، اگر چه در قرآن نیامده است که آن جن تخت را آورد.[12]

از مجموع این آیات استفاده می‌شود که جن یک موجود خیالی نیست، بلکه یک موجود واقعی مادی است که ارتباط با او امکان‌پذیر است. عده‌ای هم با او ارتباط برقرار کرده‌اند. اگرچه از روزگاران قدیم بین انسان و جن، شیوه‌‏های مختلفی از روابط تصور می‌شد، اما ما تنها شیوه‌‏هایی را که در روایات معتبر آمده است می‌توانیم بپذیریم.

در این‌جا به بعضی از گونه‌‏های این روابط که در قرآن و روایات و سخنان دانشمندان ذکر شده، اشاره می‌کنیم:

ألف) پناه بردن به جن: در قرآن مجید آمده است: "و همانا مردانی از انس به مردانی از جن پناه می‌بردند، پس به سختی‌های ایشان می‌افزودند".[13]

رسم عرب چنین بود که هرگاه به بیابان هولناکی می‌رسیدند، به جن آن وادی پناه می‌بردند. اسلام این کار را نهی کرد و پناه بردن به آفرینندۀ جن و انس را امر فرموده است.[14]

ب) تسخیر جن: تسخیر جنیان و به خدمت گرفتن آنها، اگرچه ممکن است، اما میان فقها در بارۀ این‌که آیا چنین کاری جایز است یا نه؟، بحث است. قدر مسلم آن است که این کار نباید از راهی که شرعا حرام است صورت گیرد، یا باعث آزار و اذیت آنها شود. نیز نباید به کارگرفتن آنها برای کارهای نامشروع و حرام باشد؛ زیرا انجام کار نامشروع، حرام است چه با واسطه باشد یا بدون واسطه.[15]

در استفتای برخی از مراجع، در بارۀ حکم مراجعه به افرادی که از طریق تسخیر ارواح و جن اقدام به معالجه می‌کنند، با توجه به این‌که یقین وجود دارد که آنها فقط کار خیر انجام می‌‏دهند، آمده است: این کار فى نفسه اشکال ندارد، مشروط بر این‌که از راه‌هایى که شرعاً حلال هستند، اقدام شود.[16]، [17]

[1]. الرحمن، 15.

[2]. آیات مختلف سوره‌ی جن.

[3]. آیات سوره‌ی جن و الرحمن.

[4]. آیات سوره‌ی جن و الرحمن.

[5]. همان، 15.

[6]. همان، 9.

 [7]. همان، 6.

[8]. نمل، 39.

[9]. سباء، 12 - 13.

[10]. حجر، 27.

[11] نمل، 40 - 30.

[12]. جوادى آملی، عبدالله، تفسیر موضوعى قرآن(قرآن در قرآن)، ج 1، ص 119، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ اول، 1378ش.

[13]. جن، 6.

[14]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‏ ج 1، ص 49، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 92، ص 148، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): "إِذَا تَغَوَّلَتِ الْغِیلَانُ فَأَذِّنُوا بِأَذَانِ الصَّلَاةِ".

[15]. نک: خوئی، ابوالقاسم، منهاج الصالحین، ج ‏2، ص 8.

 [16]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏2، ص 980، س 1232.

[17]. برای آگاهی بیشتر، ر. ک: «توانایى شیطان و جن»، 138؛ «شیطان؛ فرشته یا جن»، 857؛ رجالی تهرانی، علی رضا، جن و شیطان، تحقیق قرآنی، روایی و عقلی.