قرآن کریم[1] و روایات معتبر، افرادی را که به نماز خود اهمیت چندانی نمی‌دهند مورد نکوهش قرار داده‌اند:
امام باقر(ع): مردى به مسجدى که رسول خدا(ص) در آن بود وارد شده و مشغول خواندن نماز شد، اما سجده‌اش را بیش از اندازه کوتاه انجام داد. پیامبر(ص) فرمود: گویا مانند کلاغ به زمین نوک می‌زند! اگر او به همین وضع بمیرد، بر دین محمد(ص) نمرده است.[2][3]
در همین راستا، روایات معتبری نیز وجود دارد و بیانگر آن است که افراد نباید برای رسیدن به کارهای دنیوی خود، نمازشان را با عجله بخوانند:
1. امام صادق(ع): «إِذَا قَامَ‏ الْعَبْدُ فِی‏ الصَّلَاةِ فَخَفَّفَ‏ صَلَاتَهُ‏ قَالَ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَى لِمَلَائِکتِهِ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی کأَنَّهُ یرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیدِ غَیرِی أَ مَا یعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیدِی»؛[4]
وقتى بنده‏اى نماز بخواند و آن‌را به سرعت تمام کند، خداوند به فرشتگانش مى‏فرماید: این بنده مرا نمی‌بینید؟! گویا او گمان می‌کند که برآورده شدن خواسته‌هایش به دست غیر من است! آیا او نمی‌داند که کلید خواسته‌هایش به دست من است؟!
2. امام صادق(ع): «إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا عَجَّلَ فَقَامَ لِحَاجَتِه‏ یقُولُ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَى أَ مَا یعْلَمُ عَبْدِی أَنِّی أَنَا أَقْضِی الْحَوَائِجَ»؛[5] اگر بنده‏اى در خواندن نماز عجله کند و به سرعت به دنبال کار دنیائی‌اش روانه شود، خداوند مى‏گوید: آیا بنده‏ام نمى‏داند که تنها من هستم که خواسته‌ها را برآورده می‌کنم؟!
اگرچه در دو روایت فوق اشاره‌ای بدان نشده است که چنین بنده‌ای لزوماً به حاجت خود نخواهد رسید، اما در برخی موارد ممکن است پروردگار جهت گوشزد کردن این واقعیت، او را به خواسته‌اش نرسانده و یا رسیدن به آن‌را با تأخیر مواجه کند.

---