در صدر اسلام این امر بسیار رایج بوده و مشکلی ایجاد نمی‌کرده است. پس با رعایت احکام شرعی و حفظ موازین اسلامی می‌توان با آنها زندگی کرد. البته رعايت احترامشان لازم است هر چند پدر و مادر كافر باشند اما اطاعت آنها در جایی که منجر به معصیت خداوند و یا ترک واجب شود، جایز نیست.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):
با توجه به اختلاف موارد و احکام مختلفى که در اين زمينه وجود دارد، مى‌توانيد با بخش استفتائات شفاهى دفتر قم (7746666 ـ 0251) و يا دفتر تهران (64412001ـ021) تماس گرفته و از آنان راهنمايى بخواهيد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
بر فرزندان واجب است که نسبت به پدر و مادر (حتی اگر مسلمان نباشند) دو امر را رعایت نمایند:
اول: نیکی به آن دو، بوسیله پرداخت مخارج آنها اگر نیازمند باشند، و تامین لوازم زندگی آنها، و برآورده نمودن درخواستهای ایشان که در مورد شؤون زندگی خویش می‌باشد در حد متعارف و معمول و طبق آنچه فطرت سالم آن را اقتضا کند و ترک آن زير پا گذاشتن محبتهای ایشان شمرده‌ شود، و این امری است که به اختلاف حال آنها متفاوت می باشد.
دوم: همراهى با آنها به نیکی، که به لحاظ گفتار و کردار به ایشان بدی نکند اگر چه آنها به او ظلم کرده باشند، و در روایت است که: «اگر تو را بزنند پس آنها را پرخاش مکن و بگو: غفرالله لکما (خداوند شما را بیامرزد)» .
آنچه گذشت به لحاظ وظیفه فرزند نسبت به والدین و در امور مرتبط به ايشان است اما به لحاظ اموری که مربوط به فرزند است و موجب اذیت والدین می گردد پس از دو حال خارج نیست:
1. اینکه اذیت شدن پدر یا مادر از روی دلسوزی بر فرزند باشد، پس حرام است انجام آن فعل که سبب اذیت شود اگر چه او را از این عمل نهی نکرده باشد.
2. اینکه اذیت شدن ایشان به خاطر خصلت های ناپسندشان باشد همانند اینکه خیر خواه فرزندشان نباشند چه به لحاظ امور دنیوی و چه به لحاظ امور اخروی که در این صورت اذیت شدن والدین به این سبب اثری ندارد و واجب نیست که فرزند تسلیم این چنین خواسته های آنها بگردد، و از این گفته روشن می شود که اطاعت پدر و مادر در امر و نهی شان که مربوط به امور شخصی خودشان است به خودی خود واجب نیست و خدا دانا تر است. و جایز است که فرزند با پدر و مادر خود در مورد نظراتشان که درست نمی پندارد جر و بحث کند، اما باید آرامش و ادب را در جر و بحث رعایت کند، پس به آنها خیره نشود ، و صدایش را بر آنها بلند نکند و از هر گونه کلمات خشن دوری جوید.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه زندگی با آنها معرض فساد عقیده و اخلاق نباشد مانعی ندارد بلی احکام شرعیه از قبیل اجتناب از اشیایی که با بدن خیس آنها ملاقات کرده و نیز اجتناب از خوراک گوشتی آنها را رعایت نماید و حتی الامکان با مهربانی و احترام در هدایت آنها به طریق نجات اسلام و مذهب حق تشیع تلاش نماید که ثواب فراوانی دارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
رعايت احترامشان لازم است هر چند پدر و مادر كافر باشند اما اطاعت آنها در جایی که منجر به معصیت خداوند و یا ترک واجب شود، جایز نیست. در سوره «لقمان» آيه 15 مى‏خوانيم: وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى‏ أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً: «اگر آنها به تو اصرار كنند كه مشرك شوى، اطاعتشان مكن، ولى در زندگى دنيا به نيكى با آنها معاشرت نما. لازم است این افراد سعی نمایند با اخلاق و رفتار و کردار خود الگوئی برای آنان باشند تا ان شاء الله قلب آنان نیز به سمت اسلام متمایل گردد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
با عمل به احکام و حفظ موازین اسلامی و احترام و اکرام والدین می تواند با آنها زندگی کند.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
با رعایت احکام شرعی مشکلی در این امر نیست. در صدر اسلام این امر بسیار رایج بوده  و مشکلی ایجاد نمی کرده است. لینک به سایت استفتائات

---