فرض و واجب در موارد متعددی، بویژه اگر جداگانه (نه با هم) استعمال و استفاده شوند، به معنای  قطع و تعيين است،[1] و معنای اصطلاحی آن روشن است که به معنای واجب بودن متعلق‌شان است.
اما بین این دو فرقی در برخی از کتاب‌های لغت ذکر شده است: فرق فرض و واجب این است که فرض با جعل جاعل است، ولى «واجب» احتمال دارد بدون جعل باشد (و یک حکم عقلی باشد) مثل وجوب شكر مُنعم،[2] که از احکام عقلی است، بنابراین نسبتشان عموم و خصوص مطلق است،[3] به این معنا که هر فرضی واجب است ولی هر واجبی، فرض (به معنای جعل شارع) نیست.

---