در میان سپاه امام حسین(ع) و شهدای کربلا نام ‌غلامی رومی و یا ترک به نام واضح به چشم می‌آید که بر اساس گزارش‌های مختلف، غلام خود امام، حر بن یزید و یا جنادة بن حارث بود که هنگام شهادتش،‌ امام(ع) خود را بر بالین او رساند و اشک ریخت و صورت خود را به صورتش نهاد و او نیز با دیدن امامش تبسمی بر لبش نقش بست و به سمت معبود خود شتافت.