لطفا صبرکنید
3906
- اشتراک گذاری
یکی از افرادی که نامش در میان شهدای کربلا و یاران امام حسین(ع)جاودانه ماند، و مُهر شهادت وی در درگاه الهی ثبت شد، واضح رومی؛ غلام جنادة بن حارث سلمانی از قبیلهی مراد بود.[1]
برخی از منابع متأخر وی را همان غلام ترک امام حسین(ع)[2] و یا حر بن یزید ریاحی[3] معرفی نمودهاند[4] که قاری قرآن بود و با زبان عربی آشنایی داشت.[5]
بر فرض قبول این گزارش، وی بعد از سیف بن حرث بن سریع، و مالک بن عبداللّه بن سریع و قبل از عمر بن خالد صیداوی[6] و یا مالک بن دودان[7] به میدان رفت و این اشعار حماسی را میخواند:
«الْبَحْرُ مِنْ طَعْنِی وَ ضَرْبِی یصْطَلِی وَ الْجَوُّ مِنْ نَبْلِی وَ سَهْمِی یمْتَلِی
إِذَا حُسَامِی عَنْ یمِینِی ینْجَلِی ینْشَقُّ قَلْبُ الْحَاسِدِ الْمُبَجَّل»؛[8]
دریا از ضربت نیزه و شمشیر من داغ میشود و هوا از پرتاب نیزه و تیرم پر میگردد. هنگامی که این شمشیر در دست راست من برق میزند، قلب حسودان و پهلوانان شکافته خواهد شد.
سپس گروهی از دشمن را به قتل رساند، اما آنان او را محاصره کرده و نقش بر زمینش کردند.
در این هنگام، امام حسین(ع) خود را به بالین او رساند و اشک ریخت و صورت خود را به صورتش نهاد. واضح چشمان خود را باز نمود و با دیدن امامش تبسمی بر لبش نقش بست و در همان حال به سمت معبود خود شتافت و به شهادت رسید.[9]
[1]. رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین ع، ص 154، قم، آل البیت، چاپ دوم، 1406ق؛ محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیة فی مناقب الأئمة الزیدیة، مصحح، محطوری، مرتضی بن زید، ج 1، ص 211، صنعا، مکتبة بدر، چاپ اول، 1423ق.
[2]. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28، انوار الهدی، قم، چاپ دوم، 1423ق.
[3]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 104، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.
[4]. سماوی، شیخ محمد بن طاهر، ابصار العین فی أنصار الحسین(ع)، ص 226، قم، دانشگاه شهید محلاتی، چاپ اول، 1419ق.
[5]. مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28.
[6]. همان، ج 2، ص 27 – 28.
[7].مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 104.
[8]. همان.
[9]. مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 28.