«سِدره» بر وزن «حِرفه»، در لغت به معنای درخت پر برگ و پر سايه است، و عبارت «سِدْرَةِ الْمُنْتَهى» در قرآن کریم، اشاره به درخت پر برگ و بابرکتی است كه در اوج آسمان‌ها، در منتها اليه عروج فرشتگان، ارواح شهدا، علوم انبيا، و اعمال انسان‌ها قرار گرفته است. جایی‌كه ملائكه پروردگار از آن فراتر نمی‌روند، و جبرئيل نيز در سفر معراج، هنگامى كه به آنجا رسيد متوقف شد.