«سبیل» به معنای راه است و «ابن السّبيل» اگرچه معنای اولیه‌اش «فرزند راه» است، اما آنچه در قرآن و روایات و دیگر منابع دینی به این اصطلاح اشاره شده است، مراد از آن، مسافری است که در راه مانده و نيازمند است؛ یعنی مسافرى كه در غربت گرفتار و محتاج شده است، هر چند در شهر و محل زندگی خود داراى مال و سرمايه باشد.