عقل انسان به تنهایی می‌تواند به بخشی از معرفت دست یابد؛[1] لذا نیازی نیست که در تمام موارد، لزوما استشهاد به یک آیه و یا روایت نمود و همین‌که آن معرفت با اصول کلی آموزه‌های اسلامی مخالفت نداشته باشد، می‌تواند مورد بررسی و پذیرش قرار گیرد و این اختصاصی به سخن ابن عربی ندارد. ^[2] البته، اگر آیه و روایتی مؤید سخن و عقیده فردی باشد، پذیرش آن آسان‌تر خواهد بود.

[1]. «معرفت شناسی»، 4638؛ «تفاوت بین معرفت، علم و بصیرت»، 96153؛ «معرفت شناسی حکمت اسلامی»، 32735؛ «معرفت خدا و معرفت امام»، 26963؛ «تقدم معرفت خدا بر معرفت رسول الله (ص)»، 21026؛ «تقدم خداشناسی بر امام شناسی»، 72134.

[2] . ر. ک: «دیدگاه برخی علما در مورد محی الدین ابن عربی»، 12955؛ «شیعه یا سنی بودن ابن عربی»، 3318؛ «مدح و ستایش عرفانی ابن عربی از امام علی(ع)»، 90593.