1. منظور از صُوَر در این‌جا، صورت طبیعی یا همان نوع است؛ یعنی موجودات طبیعی.
2. مقصود از حوادث، همان پدیده است و نه تنها حوادث به معنای وقایع ناگوار.
3. مراد از عود دوباره این است که حقایق هستی همان‌گونه در ابتدا و در سیر نزولی به ترتیب و بر اساس رعایت سلسله مراتب نازل می‌شود؛ یعنی ابتدا از عالم عقل به عالم مثال و از آن‌جا به عالم ماده تنزل پیدا می‌کنند، در سیر صعودی نیز باید سلسله مراتب رعایت گردد؛ یعنی ابتدا به عالم مثال و سپس به عالم عقل ترقی و عروج می‌کند.
4. رعایت سلسله مراتب و تطبیق عالم عقل و عالم مثال و عالم ماده با هم، با اختیار انسان منافات ندارد؛ زیرا در تمام مراتب فعل و پدیده با تمام خصوصیات تعیین و مقدر می‌گردد و در مورد افعال انسان یکی از ویژگی‌های آن اختیاری بودن است. بنابراین، همان‌گونه که مکان و زمانِ فعل انسان از قبل در عالم عقل و مثال تعیین شده است، ویژگی اختیار و ارادی‌بودن نیز تعیین و مقدر شده است.[1]

برای اطلاع بیشتر می‌توانید با جست‌وجوی کلمات مناسب و یا با مراجعه به طبقات موضوعی متناسب و مرتبط به مطالب بیشتری در این زمینه دست‌یابید. 

[1]. ر. ک: طباطبائی، سید محمد حسین، نهایة الحکمة، ص 302 – 306 و 313 – 322، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، 1404ق.