قرآن کریم در آیه 10 سوره الذاریات می‌فرماید:«قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ»؛(مرگ بر دروغ‌پردازان).

در ریشه‌یابی این واژه باید گفت؛ «خرص» به معناى هر سخنى است که تنها از روى گمان و تخمین و بدون علم و دانش زده شود. از آن‌جا که چنین سخنانى بیشتر دروغ از آب درمی‌‏آید؛ لذا کذّاب دروغ‌پرداز را هم «خراص» گفته‌‏اند.

اما این‌که مراد خداوند از «خراصون» در قرآن چه کسانى هستند -به قرینه آیات بعد- نزدیک‌‏ترین احتمال به ذهن این است که مراد همان کسانى هستند که بدون علم و بدون دلیل علمى، در مورد قیامت و روز جزا داورى کرده و می‌‏کنند، و در برپایی آن از روى گمان و تخمین، شک و تردید نموده، و منکر آن می‌‏شدند.

و جمله «قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ» نفرینى است بر آنان که کشته شوند. و این نوع از نفرین کنایه‌ای از طرد و محروم شدن آنها از رستگارى است.

البته برخی کلمه «قتل» را به معناى«لعن» گرفته‌اند[1]که برگشت این ترجمه نیز به همان معنایی است که گفته شد.[2]

[1]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ‏9، ص 231، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372 ش؛ ابن عربی، ابو عبدالله محیی الدین محمد، تفسیر ابن عربی، تحقیق، رباب، سمیر مصطفی، ج ‏2، ص 285، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، 1422 ق.

[2]. ر. ک: طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏18، ص 367، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، 1417 ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏22، ص 316، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374 ش.