با جست و جویی که در منابع روایی مان انجام دادیم اثری از چله بریدن برای حامله شدن، نیافتیم.

برای آگاهی بیشتر در این باره به نمایه چله بریدن برای بخت گشایی 8334 (کد سایت 8395) مراجعه نمایید.

اما در رابطه با دعا برای بچه دار شدن، توجه به چند نکته لازم به نظر می رسد.

1. دنیا محل آزمایش است، و هر کس به نوعی آزمایش می شود؛ یکی با سرمایه؛ یکی هم با فقر؛ یکی با فرزند و یکی با نداشتن فرزند و ... .

برای آگاهی بیشتر به نمایه های آزمایش مؤمنان   8302 (سایت: 8394)     و راه های آزمایش انسان از دیدگاه قرآن 4157 (سایت: 4682) ، مراجعه کنید.

2. تمام اتفاقات که در هستی به وجود می آید، به دست قدرت بی نهایت الاهی است، اگر کسی صاحب فرزند است خدا به او داده و اگر ندارد خدا به او نداده، خداوند در قرآن می فرماید: «یا (اگر بخواهد) پسر و دختر- هر دو- را براى آنان جمع می کند و هر کس را بخواهد عقیم مى‏گذارد؛ زیرا که او دانا و قادر است‏»؛ [1] از این رو باید از او خواست تا گره ها باز و مشکلات رفع شود، البته این بدان معنا نیست که بشر تأثیری در کارها ندارد، بلکه چه بسا منشأ بسیاری از کارها ما

باشیم، ولی ندانسته آن را تماماً به خدا نسبت دهیم.

برای آگاهی بیشتر به نمایه های انسان و جبر و اختیار 1896 (سایت: 2718) ، خواستگار نداشتن و جبر زندگی 11971 (سایت: 11752)   و انتساب بالعرض شرور به خداوند 5529 (سایت: 5732) ، مراجعه کنید.

3. با توجه به این که معصومان (ع)، واسطه فیض الاهی بوده و نسبت به سایرین از دانش بیشتری برخودارند؛ از این رو در مواردی که دعاهای ویژه ای را معرفی نمودند که حتماً تأثیرگذارتر از سایر دعاها است، پس در این گونه موارد پسندیده است از این دعاها استفاده شود.

در مورد موضوع مورد سؤال نیز دعاهایی از معصومان (ع) به ما رسیده که به برخی اشاره می کنیم.

الف. امام محمد باقر (ع) فرمود: اگر کسی بخواهد همسرش حامله شود در روز جمعه دو رکعت نماز با رکوع و سجود طولانی بگزارد و پس از آن بگوید: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا سَأَلَکَ بِهِ زَکَرِیَّا إِذْ قَالَ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ اللَّهُمَّ هَبْ لِی ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ اللَّهُمَّ بِاسْمِکَ اسْتَحْلَلْتُهَا وَ فِی أَمَانَتِکَ أَخَذْتُهَا فَإِنْ قَضَیْتَ فِی رَحِمِهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ غُلَاماً وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ نَصِیباً وَ لَا شِرْکاَ. [2]

ب. على بن محمد نصیرى می گوید با دختر جعفر بن محمود ازدواج کردم و او را بسیار دوست داشتم، ولی مدّتى گذشت از وى صاحب فرزندى نشدم، خدمت حضرت رضا (ع) رسیدم و موضوع را به ایشان عرض کردم، حضرت تبسّم کرد و فرمود: در انگشترى که نگین آن فیروزه است بنویس «رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ». راوی می گوید من این کار را کردم و یک سال از این قضیه گذشت خداوند به من پسرى عنایت فرمود. [3]

4. دعا و ارتباط با خدا محدود به زبان و الفاظ خاصی نیست، بلکه به هر نحوی که بنده بتواند با خدایش صحبت کند، همان مطلوب و شایسته است که آن را انجام دهد، بنابر این اگر بر فرض در موردی دعای خاصی به دست ما نرسیده، معنایش این نیست که پس ما می توانیم به خرافات پناه ببریم، بلکه به طور طبیعی و عادی می توانیم با خدا سخن بگوییم و از او حاجاتمان را بخواهیم.

5. گفتنی است که دعا کردن منافاتی با مراجعه به پزشک ندارد، بلکه نظام عالم بر اساس اسباب و مسببات بنا نهاده شده است و چه بسا شفای بیماری در عمل به نسخه فلان پزشک قرار داده شده باشد؛ از این رو باید ارتباط با خدا و دعا ما را از رفتن به پیش پزشک و درمان از آن طریق باز ندارد، با حفظ این ارتباط از اسبابی که خدا برای ما قرار داده نیز بهره بگیریم.

برای آگاهی بیشتر به نمایه قدرت الاهی و اسباب و مسببات 7273 (سایت: 7471) ، مراجعه کنید.