[1]. مرعشی تستری، قاضی نور الله، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج 12، ص 126، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى، قم، چاپ اول، 1409ق؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 45، ص 138، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1363ش.‏

البته در برخی از منابع حدیثی و تاریخی که خطبۀ امام سجاد(ع) را نقل کرده اند، این قسمت از سخن آن حضرت را نیاورده اند؛ مانند: ابن شهر آشوب مازندرانى،‏ المناقب، ج 4، ص 168، مؤسسه انتشارات علامه، قم، 1379ق.   

[2]. شیخ صدوق، الأمالی، ص 25، کتابچى، تهران، چاپ ششم، 1376ش؛ فتال نیشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 1، ص 111، انتشارات رضى، قم، چاپ اول، 1375ش.

[3]. «انا الضارب بالسیفین».

[4]. بحارالانوار، ج 39، ص 341 و 342.

[5]. برخی از منابع اسلامی «مِجذم» نیز ثبت کرده اند که هر دو واژۀ «مخذم» و »مجذم»  به معنای وسیله ای اند که به سرعت قطع کننده هستند؛ پس از این جهت فرقی میانشان نیست.  ر.ک: فراهیدى، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 4، ص 246 و ج 6، ص 96، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، 1410ق؛  ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب،  ج 12، ص 86 و 87 و 168، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414ق.

[6]. کتاب الأصنام (تنکیس الأصنام)، ابن کلبى، ابو المنذر هشام بن محمد، تحقیق: زکى باشا، احمد، ص 15، القاهرة، افست تهران (همراه با ترجمه)، نشر نو، چاپ دوم، 1364ش؛ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلى الله علیهم، ص 186، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى، قم، چاپ دوم، 1404ق؛ حموی، شهاب الدین ابو عبد الله، معجم البلدان، ج 5، ص 205، بیروت، دار صادر، چاپ دوم، 1995م؛ بحار الأنوار، ج 26، ص 211. 

[7]. شیخ مفید، الإختصاص، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، محرمى زرندى، محمود، ص 73، الموتمر العالمى لالفیة الشیخ المفید، قم، چاپ اول، 1413ق.