شاهدان یهوه، یک فرقۀ مذهبی منسوب به مسیحیان است که در اکثر کشورهای دنیا فعالیت گسترده‌ای دارند، تا آن‌جا که گفته می‌شود،‌ هم اکنون حدود 13 میلیون نفر، عضو این فرقه هستند، مرکز آن در آمریکا است و در ایران نیز به صورت مخفیانه فعالیت می‌کنند.

بنیان‌گذار آن چارلز تیز راسل است که در حدود سال 1980 میلادی، آن‌را تأسیس کرد.

آنها از راهبه‌های زن به طور گسترده استفاده می‌کنند. یکی از ابزارهای مهم آنها، تشکیل کلیساهای خانگی است. اقدامات این گروه روز بروز رو به افزایش است. یکی از اهداف آنها ارائه جاذبه‌های صلح و دوستی از مسیحیت و عرضه تصویری خشن و ضد صلح از اسلام است. این گروه با انتشار کتابی به نام دنیای جدید که بر اساس عقیدۀ خودشان نوشته شده است و با امکانات صوتی و تصویری فراوان، سعی در نفوذ بین جوانان دارند.[1]

اعتقادات این فرقه که هم اکنون در نزد مسیحیان نیز مطرود و منفور است، را می‌توان در کتاب‌های: حقیقتی که به حیات ابدی هدایت می‌کند و بشارتی برای خوشبخت نمودن شما و یا در نشریاتشان به نام" برج دیده‌بانی" پیدا نمود.

برخی از عقاید این فرقه:

1. شیطان اداره‌کننده نامرئی این دنیا است.
2. انسان فاقد روح است و وقتی می‌میرد چیزی از او باقی نمی‌ماند تا در روز قیامت دوباره زنده شود.
3. چون خداوند مهربان است، نمی‌تواند مردم را عذاب کند و به جهنم ببرد.[2]

ظاهراً سؤالی که مطرح شده مربوط به این اعتقاد آنها است که:

هدف خداوند از آفرینش زمین این بود که انسان‌ها تا ابد از زندگی بر روی آن لذت ببرند و این در بهشت فردوسی که در آیندۀ همین دنیا به وجود خواهد آمد، محقق خواهد شد.[3]

سؤال اصلی که نتیجۀ دو سؤال مطرح شده می‌باشد این است: چرا با توجه به هدف از خلقتی که در قرآن ذکر شده است(عبادت خداوند توسط جن و انس) در واقع این هدف محقق نشده است؛ زیرا اکثر افراد خدا را عبادت نمی‌کنند.

پاسخ: به نظر ما، و بنابر ادله عقلی و شرعی، خداوند دارای ذات و اوصافی است که آنها به نوبۀ خود مقتضیاتی خواهد داشت، و از آن جمله خلق عوالم و موجودات مختلف است که هر کدام تجلی و ظهوری از اوصاف پروردگارند و از این بین، خداوند مخلوقی را پدید آورد که بتواند تجلی نام اسمای الهی باشد، و این مخلوق انسان بود. موجودی که قادر بود با اختیار و اراده، خود راه خیر و یا شر را طی کند و با تبعیت علمی و عملی از  پروردگار یکتا، خلیفه و جانشین خدا بر روی زمین باشد.

حال باید دید که تا چه اندازه انسان‌ها به این کمال وجودیشان رسیده‌اند و این هدف تا چه حد محقق گردیده است؟

اولاً: روند عمومی بشر به سوی کمال است، معمول انسان‌ها، مسیر فطرت را طی می‌کنند و اگر خطا و اشتباهی است، بیشتر از سوی حاکمان و متولیان گمراه فکری و انسان‌های شروری است که خطوط کلی زندگی بشر را رو به انحطاط می‌برند و انسان‌ها را با فریب و نیرنگ از مسیر عبودیت خارج می‌کنند.

ثانیاً: برای تحقق این هدف از خلقت، تحقق آن برای بعضی افراد نیز کافی است، همان‌گونه که برای تحقق اهداف یک مؤسسۀ آموزشی، نیاز نیست همۀ افراد به درجه تخصص راه یابند، بلکه در این مسیر افراد زیادی فقط در حد نسبی به دانش و تخصص دست پیدا می‌کند. وجود پیامبران(ع) و اولیای خدا نیز بهترین مصداق برای تحقق مقصد نهایی در آفرینش انسان است.

ثالثاً: تشبیه انسان به وسیله‌های بی‌اراده و شعوری مانند تلویزیون، تشبیه اشتباهی است. سازندۀ این وسائل انسان است که گاهی اوقات به دلیل عدم فراگیری و جامع نبودن اطلاعاتش به اشتباه بودن محاسباتش در به کارگیری و استفاده از یک وسیلۀ خاص اقرار می‌کند و آن وسیله را برای منظور جدید، از نو طراحی می‌کند، ولی سازندۀ انسان، خداوندی است که دربارۀ هر چیز اطلاعات کافی دارد، به تمام رموز خلقت آشنا است، و اشتباهی در طراحی ندارد. شاید بگویید پس چگونه است که امروز عدۀ زیادی خداوند را عبادت نمی‌کنند، اگر خداوند تمام رموز خلقت را می‌داند؛ چرا مخلوق او یعنی انسان به هدف خلقت (یعنی عبادت) عمل نمی‌کند؟ در جواب باید گفت: در کنار انسان، خداوند موجودات دیگری را  به نام ملائکه خلق کرده است. این گروه هرگز خدا را نافرمانی نمی‌کنند و پیوسته مطیع او هستند. پس می‌بینیم اگر خداوند می‌خواست موجودی بیافریند که فقط او را عبادت کنند این کار را قبلاً کرده بود، بلکه می‌خواست موجودی خلق کند که در عین داشتن آزادی و اختیار او را با اراده و آزادی پرستش کند، موجودی مختار که در کنار همۀ نافرمانی‌ها با آزادی کامل به او روی می‌آورد و به دستورات او گردن می‌نهد. اگر عده‌ای امروز او را نافرمانی می‌کنند؛ نتیجۀ همان اختیاری است که خداوند به انسان داده است، و خلاف طراحی خداوند نیست. از طرفی، اگر اتهامات نحله‌ها و مکاتب و مذاهب را نسبت به هم کنار بگذاریم و از دید بالاتری نگاه کنیم، حتی امروز، عدۀ زیادی خداوند را پرستش می‌کنند، اگر چه هر گروهی با اعتقاد خود.

البته، بنابر آموزه‌های اسلام، دین حق در آخر الزمان، اسلام است، ولی پیروان این مذاهب اگر ندای اسلام را نشنیده، یا برای آنان بد معنا شده باشد، در پیروی از عقاید خود معذورند.

گفتنی است که ما هم معتقدیم که خداوند به بندگان صالحش وعده داده است که آینده از آن نیکان و خوبان خواهد بود و همه‌ی مشکلات و معضلات بشر رخت خواهد بست، چنان‌که این وعدۀ همه ادیان الهی است.

ولی همچنان‌که در قرآن آمده است: آسایش و راحتی آن‌روز موعود نیز به جهت بهتر مهیاشدن فضا برای پرستش پروردگار یکتا و سیر در مراتب کمال و سعادت روح بشر خواهد بود:

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که روی زمین جانشین دیگرانشان کند، همچنان‌که مردمی را که پیش از آنها بودند، جانشین دیگران کرد و دینشان را که خود برایشان پسندیده است، استوار سازد و وحشتشان را به ایمنی بدل کند، مرا می‌پرستند و هیچ چیزی را با من شریک نمی‌کنند.[4]

[1]. فعالی، محمد تقی، آفتاب و سایه ها، ص 315، تهران، عابد.

[2]. سایت مسیح پژوهی. برای اطلاع بیشتر، ر. ک: سایت دائره المعارف مسیحیت و سایت  www.ngoic.com.

[3]. «ان الله عز و جل رکب فی الملائکة عقلاً بلا شهوة و رکب من البهائم شهوة بلا عقل و رکب فی بنی آدم کلیهما فمن غلب عقله شهوته فهو خیر من الملائکة و من غلبت شهوته عقله فهو شر من البهائم»، حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 15، ص 209، قم، مؤسسه آل البیت، 1409ق.

[4]. «وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعدخوفهم امناً، یعبدوننی لا یشرکون بی شیئاً». نور، 55؛ ر. ک: هدف از خلقت انسان، شماره 224 (سایت: 1767).