قرآن مجید در آیه 15سوره مبارکه مائده می فرماید: " اى اهل کتاب! پیامبر ما، که بسیارى از حقایق کتاب آسمانى را که شما کتمان مى‏کردید روشن مى‏سازد، به سوى شما آمد و از بسیارى از آن، (که فعلًا افشاى آن مصلحت نیست،) صرف نظر مى‏نماید. (آرى،) از طرف خدا، نور و کتاب آشکارى به سوى شما آمد."[1]

مفسرین در بیان معنای این آیه گفته اند: "این جمله از آیه شریفه، اشاره به اهمیت و عظمت قرآن مجید و اثرات عمیق آن در هدایت و تربیت بشر دارد."[2] چون که کلمه «کتاب » در این آیه شریفه به صورت نکره آمده که نشانه بزرگی و عظمت است. [3]

مرحوم علامه طباطبایی در این باره آورده اند: "جمله (و کتاب مبین ) عطف است به کلمه (نور) تا تفسیر آن باشد و مراد از نور همین قرآن کریم است و به اصطلاح عطف تفسیری است، یعنی: « از ناحیه خدا برایتان نوری آمده که همان کتاب مبین است »."[4]

در این آیه، قید مبین برای توضیح امتیازات قرآن نسبت به دیگر کتاب ها (کتاب های آسمانی و غیر آسمانی ) است؛ زیرا هدایت ها و دستورات هیچ کتابی همانند قرآن،  آشکار نیست.

این که قرآن در آیات متعددی بارها می فرماید: ما قرآن را نازل کردیم، برای این است که نعمت هدایت را به مردم یاد آوری کند تا از حقایق، هدایت ها و دستورات آن غافل نشوند وحتما این فرمایش باید بعد از نزول قرآن باشد چرا که اگر قبل از نزول آن بگوید ما قرآن را نازل کردیم که دروغ است . علاوه بر این بسیاری از کافران و مشرکان به دروغ شایع کرده بودند که قرآن ساخته و پرداخته افکار پیامبر است، قرآن مجید با تکرار و تأکید بر این که ما قرآن را فرستادیم در حقیقت خط بطلانی بر عقاید و افکار شیطانی آنها کشیده است تا حقیقت بر کسانی که دنبال آن هستند مخفی نماند.

پس در آیه شریفه ، منظور از نزول قرآن ، فروفرستادن بر پیامبر است تا او به مردم ابلاغ کند و توضیح واضحات نیست.