1. اگرچه باید از برخی کارهای موازی خودداری کرد، اما تجمیع تمام مراکز دینی ذیل یک مدیریت، در نهایت به حاکمیت یک تفکر در اندیشه دینی منجر خواهد شد، که این نه به صلاح است، و نه با تعالیم دینی سازگاری دارد: « فَبَشِّرْ عِبادِ،
الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِکَ الَّذینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ»؛[1] پس بندگان مرا بشارت ده! همان کسانى که سخنان را می‌‏شنوند و از نیکوترین آنها پیروى می‌‏کنند آنان کسانى هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند.
2. این احتمال که اگر یک نهاد پاسخ اشتباهی داده و نهاد دیگر به این اشتباه پی ببرد و یا آنکه نهادی پاسخ یک پرسش را نداند و نهاد دیگری بتواند پاسخ آن را تهیه کند و ...، خود عامل بازدارنده‌‌ای است تا تمام پاسخ‌گویان از مراکز مختلف با دقت بیشتری به وظیفه خود اقدام کنند.
3. از سویی، کاربران اندیشمند نیز با اندکی دقت خواهند توانست پاسخ سره را از ناسره تشخیص دهند.
4. در جامعه امروزی، فعالیت مراکز پاسخ‌گویی به شبهات دینی مانند نگارش کتاب در دهه‌ها و سده‌های گذشته است. نویسندگانی که به نشر نظریات خود از طریق تألیف کتاب اقدام ‌کرده و می‌کنند، آیا پذیرفتنی است که به آنها گفت همه شما جمع شوید و یک کتاب بنویسید؟! آیا چنین چیزی در هیچ جای دنیا قابل اجرا است؟!
و ...

---