کفّار و مشرکان در برابر دعوت پیامبران الهی واکنش‌های متعددی داشتند. گروهی، آنها را تکذیب می‌کردند. قرآن در این‌باره می‌فرماید: «فَفَرِیقاً کَذَّبْتُم»؛[1] اما گروهی پا فراتر نهاده و دست به کشتن پیامبران الهی می‌زدند.[2]
روایاتی در نکوهش کسانی که انبیای الهی و فرزندان آنان و امامان معصوم(ع) را به قتل می‌رساندند وارد شده است:
پیامبر اکرم(ص) فرمود:
پیامبران و فرزندان آنها را نمی‌کشند، مگر زنازادگان».[3]
همین مضمون از امام باقر(ع) نیز نقل شده است.[4]
در ارتباط با آیه شریفه ‏«ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسى»[5] از امام صادق(ع) پرسیدند که چرا فرعون، موسی را نکشت؟! آن‌حضرت در پاسخ فرمود: زیرا پیامبران و حجت‌های پروردگار را تنها زنازادگان می‌کشند(و فرعون زنازاده نبود).[6]
روایات دیگری، قاتلان امام علی(ع) را «ولد الزنا» اعلام می‌کند.[7]
بعد از نقل این روایات، در پاسخ به پرسش مطرح شده باید گفت:
اوّلاً: هنگامی که قابیل هابیل را به قتل رساند،[8] مرد و زنی غیر از آدم و حوا وجود نداشتند، تا بگوییم قابیل شخص زنازاده‌ای بود و هابیل را به قتل رساند.
ثانیاً: منظور از زنازاده بودن قاتلان فرزندان انبیا، انصراف به آن دسته از فرزندان پیامبران دارد که خودشان پیامبر و یا وصیّ پیامبر بودند؛ و در همین راستا در برخی روایات بالا؛ تصریح به زنازاده بودن قاتلان حجت‌های الهی دارد.
از این‌رو، با این‌که بنی‌اسرائیل تماماً از فرزندان پیامبران بودند؛ اما خدا به آنان دستور دارد که همدیگر را بکشند.[9]
اگر این تفسیر از روایات را نپذیریم، هیچ فردی را - حتی به حق و حتی در صحنه جهاد - نباید کشت، زیرا تمام نسل بشر، فرزندان پیامبری به نام آدم(ع) هستند.

---