لطفا صبرکنید
بازدید
9669
9669
آخرین بروزرسانی:
1397/08/03
کد سایت
fa91608
کد بایگانی
108366
نمایه
منصب سقایی برای حضرت عباس(ع)
طبقه بندی موضوعی
امام حسین ع|حوادث روز عاشورا|سپاهیان دشمن
اصطلاحات
عباس بن علی(ابو الفضل)
گروه بندی اصطلاحات
شخصیت‌ها
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
چرا حضرت عباس(ع) را که موفق به آوردن آب به خیمه‌ها نشده بود، به لقب «سقای کربلا» می‌شناسیم؟!
پرسش
آیا گزارش‌هایی وجود دارد که حضرت عباس(ع) قبل از روز عاشورا وظیفه آب رسانی به کاروان را داشته باشد که به سقای کربلا مشهور شده است؟
پاسخ اجمالی
مسئولیت حضرت عباس(ع) در سقّا بودن و یا آب‌رسانی به کاروان، منحصر به روز عاشورا نبود، بلکه گزارش‌های منابع تاریخی شیعه و اهل‌سنّت حاکی از آن است که یکی از مسئولیت‌های حضرت عباس(ع) در کاروان امام حسین(ع) (و احتمالاً در تمام طول مسیر)، یافتن و رساندن آب بود؛ این‌گونه بود که از ایشان با عنوان «ابا قربة»(پدر ظرف آب) نیز یاد شده است.[1]
در همین راستا ایشان مأموریت‌های دشواری را انجام دادند:
عبیدالله بن زیاد در روز هفتم محرم نامه‌ای به عمر بن سعد نوشته و دستور داد تا شرایط را برای کاروان امام حسین(ع) دشوارتر کرده و مسیر دستیابی آنان به آب را ببندد.
عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را با پانصد سوار به کنار نهر فرات فرستاد تا مانع دستیابی امام(ع) و همراهانشان به آب شوند. این حادثه سه روز قبل از عاشورا رخ داده است.[2]
با دشوارتر شدن شرایط، امام حسین(ع) از برادرشان عباس(ع) خواستند که به همراه بیست نفر از پیادگان و سی نفر سواره برای آوردن آب بروند. آنان با برداشتن مشک‌ها به سمت فرات رفته و با دشمن درگیر شدند و مشک‌ها را پر نموده و بازگشتند.[3]
از این گزارش‌ها می‌توان نتیجه گرفت که حضرت عباس(ع) قبل از روز عاشورا تلاش‌های موفقی در راستای انجام مأموریت خود داشته و در حد توان، آب را برای کاروانیان فراهم نموده، اما در آخرین مرحله و در روز عاشورا با تمام تلاشی که انجام داد، موفق به رساندن آب به خیمه‌های اباعبدالله(ع) نشد و در مسیر بازگشت به شهادت رسید.[4]
در همین راستا ایشان مأموریت‌های دشواری را انجام دادند:
عبیدالله بن زیاد در روز هفتم محرم نامه‌ای به عمر بن سعد نوشته و دستور داد تا شرایط را برای کاروان امام حسین(ع) دشوارتر کرده و مسیر دستیابی آنان به آب را ببندد.
عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را با پانصد سوار به کنار نهر فرات فرستاد تا مانع دستیابی امام(ع) و همراهانشان به آب شوند. این حادثه سه روز قبل از عاشورا رخ داده است.[2]
با دشوارتر شدن شرایط، امام حسین(ع) از برادرشان عباس(ع) خواستند که به همراه بیست نفر از پیادگان و سی نفر سواره برای آوردن آب بروند. آنان با برداشتن مشک‌ها به سمت فرات رفته و با دشمن درگیر شدند و مشک‌ها را پر نموده و بازگشتند.[3]
از این گزارش‌ها می‌توان نتیجه گرفت که حضرت عباس(ع) قبل از روز عاشورا تلاش‌های موفقی در راستای انجام مأموریت خود داشته و در حد توان، آب را برای کاروانیان فراهم نموده، اما در آخرین مرحله و در روز عاشورا با تمام تلاشی که انجام داد، موفق به رساندن آب به خیمه‌های اباعبدالله(ع) نشد و در مسیر بازگشت به شهادت رسید.[4]
[1]. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج 2، ص 192، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص 203، تهران، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ سوم، 1390ق.
[2]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 53 -54، بیروت، دار صادر، 1385ق.
[3]. همان.
نظرات
