آموزه‌های دینی برگرفته از آیات و روایات، به حیات پس از مرگ و قبل از قیامت اشاره نموده و به ویژه بر زنده‌بودن شهیدان تأکید دارد و آنچه در این آموزه‌ها وجود دارد، بیش از آن است که کسی در آن تردید کند.[1] لذا نباید در زنده‌بودن پیامبر(ص) و اهل‌ بیت(ع) که هم از شهیدان‌اند و هم مقامشان برتر از تمام شهیدان تاریخ بشر است، تردید نمود، حتی اگر جسم مادی آن حضرات(ع) از این دنیا رفته باشد:

«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ‏ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»؛[2] هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‌‏اند، مرده مپندار، بلکه زنده‌‏اند که نزد پروردگارشان روزى داده می‌شوند.

در همین راستا، گزارش شده است که امام علی(ع) به سلمان و یا اباذر فرمود: مرده‌ی ما نمرده و غائب ما دور نشده و کشته‏‌هاى ما هرگز کشته نشده‌‏اند.[3]

صرف نظر از بررسی سندی این روایت، اما محتوای آن به سادگی قابل پذیرش است؛ زیرا دقیقا بازگو کننده مفهومی است که در قرآن کریم بر آن تصریح شده است.

[1]. «معنای زنده بودن پیامبر و اهل بیت و دلایل آن»، 7236.

[2]. آل‌عمران، 169.

[3]. علوی، محمد بن علی بن الحسین، المناقب (الکتاب العتیق)، محقق، مصحح، موسوی بروجردی، حسین، ص 74، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1428 ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 26، ص 6، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم،  1403 ق.