در این زمینه سه گونه روایت داریم که در ابتداى امر، هر یک با دیگرى مخالفت دارند.

الف- برخى از روایات محل خاصى براى سکونت آن حضرت مشخص نمى‏کنند و جایگاه آن حضرت را در بیابان‏ها و کوه‏ها معرفى مى‏کنند. مانند روایت ابن مهزیار که شیخ طوسى در کتاب غیبت خود آورده است.[1]

ب؛ دسته‌‏اى که منطقه‏ى خاصى را براى زندگى حضرت تعیین می‌‏کنند. مثلاً:

1. مدینه و پیرامون آن و یا کوه رضوى که در اطراف مدینه است.[2]علامه شوشترى در این باب می‌‏گوید: در نصوص معتبره رسیده که جایگاه آن حضرت در غیبت صغرا و کبرا، کوه رضوى است. این که کیسانیه مى‏پندارند که مقّر محمد بن حنفیه در کوه رضوى است، دلیل نمی‌‏شود که این کوه جایگاه حضرت مهدى (عج) نباشد؛ زیرا کیسانیه اخبارى که از پیامبر (ص) شنیده بودند و به تواتر ثابت شده بود که مهدى (عج) غیبتى دارد و...، آن را بر محمد بن حنفیه تطبیق کردند و اصولاً هر انحراف و شبهه‏‌اى، منشأش یک مطلب حقى است که مورد سوء استفاده قرار می‌‏گیرد.[3]

2. مکه و پیرامون آن. از برخى روایات، استفاده می‌شود که آن حضرت در مکانى به نام "ذى طوى" پیرامون مکه زندگى می‌‏کند و از همان جا نیز همراه یارانش قیام خواهد کرد.[4]

ج- دسته سوم، اخبارى که از جایگاه خاصى نام نمی‌‏برند. فقط بیان می‌دارند که آن حضرت با مردم حشر و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگى می‌‏کند.[5]

حال که این سه دسته روایت را اجمالاً مرور کردیم با کمى دقت در می‌‏یابیم که بین آنها هیچ گونه تضاد و ناسازگارى وجود ندارد؛ زیرا اصل اوّلى بر این است که زندگى آن حضرت به شیوه عادى و معمولى باشد. به گونه‏اى که موجب حساسیت نشود و این نوع زندگى براى خود آن حضرت هم آسان‏تر است. البته این منافات ندارد که حضرت در بیشتر وقت‏ها در مدینه یا مکه باشد و گاهى به جهت ضرورت از مردم دورى گزیند و در کوه‏ها و بیابان‏ها بسر برد.[6]