از رخ‌دادهاى مهم و حتمى عالم برزخ، سؤال دو فرشته‌ی «نكير» و «منكر»، از انسان بعد از مرگ است. از روایات و گفتار متکلمان اسلامی برمی‌آيد كه سؤال فرشتگان حقيقتی غير قابل انكار است. اما درباره کیفیت و چگونگی سؤال در قبر -مانند این‌که به چه زبانی صحبت می‌کنند- چیز صریحی در روایات بیان نشده است، ولی به طور اجمال باید گفت:

برخی معتقدند که در قبر از هر شخصی، با زبان اصلی آن شخص سؤال و جواب خواهد شد. حتی اگر این نظریه را نپذیریم، ولی مسلم است که این گفت‌وگو به شیوه‌ای انجام خواهد شد که درک متقابل وجود داشته باشد.

گروهی نیز احتمال داده‌اند که سؤالات قبر به این صورت نیست که با زبان و الفاظ مادی از ما بپرسند، پروردگار و پیامبر تو کیست و ما اسم آنها ‌را بگوییم، بلکه در عالم قبر قوای مثالی انسان به ‌کار می‌افتد؛ یکی از مهم‌ترین چیزهایی که به‌ کار می‌افتد حافظه مثالی انسان است، و وقتی حافظه مثالی به‌ کار می‌افتد تمام زندگی شخص و باورهایی از اعماق وجود انسان پیش چشم او می‌آید. و وقتی این دو ملک از انسان‌ها سؤال می‌کنند، می‌خواهند آن چیزی که در عمق وجود آنها در مورد خدا شکل گرفته است، را بدانند. به دیگر سخن؛ در قبر، زبان حال وجود دارد، نه زبان قال. در روایات از فرشته دیگری به نام «رومان» نیز یاد شده که در قبر با مردگان سر و کار دارد.