تبوک نام منطقه‌ای در نوار مرزى حجاز و شام است. این منطقه دورترين نقطه‌‏اى بود كه پيامبر خدا(ص) در غزوات خود به آن‌جا گام نهاد. تبوک در اصل نام قلعه‌ی محكم و بلندى بود كه در نوار مرزى حجاز و شام قرار داشت.

غزوه‌ی تبوک در سال نهم هجرت میان مسلمانان و روم شرقى اتفاق افتاد. در صدر اسلام منطقه شام از مستعمرات امپراتورى روم به شمار می‌رفت و فرمان‌روایش نیز از سوی آنان تعیین می‌شد. امپراتورى روم كه خود را با پدیده تازه‌‏اى روبرو می‌‏ديد و از نفوذ آيين اسلام هراسان بود، تصميم گرفت پيش‌دستى كند و با يک حمله‌ی گسترده، مسلمانان را نابود كند. پيامبر اکرم(ص) پس از آگاهی از تحرکات رومیان در جهت ضربه زدن به حکومت نوپای اسلام، براى اين‌كه درس عبرتى به روم و ساير همسايگان داده باشد، بی‌درنگ فرمان آماده‌باش صادر كرد و با 30000 نفر(10000سوار و 20000 پياده) براى پيكار با روميان آماده شدند. پیامبر اکرم(ص) به همراه سپاهیان خود در آغاز ماه شعبان سال نهم هجرت، به سرزمين تبوک رسيد. اما در آن‌جا اثری از سپاهيان روم نبود! و عملا جنگ و برخوردی صورت نگرفت. اما این غزوه دست‌آوردهای بسیار مهمی برای مسلمانان به همراه داشت؛ مانند این‌که دشمنان متوجه شدند که سپاه اسلام تا اندازه‌ای نیرومند شده که حتی از ارتش امپراطوری روم نیز ترس و هراسی ندارند، بسيارى از قبایل و امراى اطراف منطقه تبوک خدمت پيامبر(ص) آمده و پيمان عدم تعرض امضا كردند، دعوت اسلام به داخل مرزهاى امپراطورى روم نفوذ كرد، و ...