1. چه بسا افرادی هستند که با وجود ترک عمدی روزه، بعداً متوجه خطای خود شده و توفیق توبه را پیدا می‌کنند، لذا در صدد جبران آن بر می‌آیند.
2. اگر فردی مرتکب جُرم و گناهی‌ شود، قرار دادن جریمه برای او کاملاً منطقی است. و در امور عبادی، که وضع اصل حکم توسط شارع مقدس (خداوند متعال) است، تعیین و وضع جریمه برای متخلفین از حکم و چگونگی جبران آن گناه نیز توسط خود شارع انجام می‌پذیرد، که چه بسا تناسب جریمه و مصلحت آن فراتر از درک بشر باشد.
3. جریمه و کفاره خوردن عمدی روزه، منحصر به شصت روز روزه گرفتن نیست، بلکه در کتاب‌های فقهی موارد دیگری هم برای معذورین از آن ذکر شده است، که جهت آگاهی بیشتر در این زمینه می‌توانید به نمایه‌ 1965 (کفارۀ روزه) در همین سایت مراجعه نمایید.
4. بی تردید هر گناهی، دارای کیفری – دنیوی یا اخروی – است. کیفر اخروی گناه - اگر از موارد حق الناس نباشد - با پشیمانی و توبه گنه‌کار برداشته می‌شود، البته در مورد برخی گناهان شرایطی برای پذیرش توبه تعیین شده است؛ مثلا در مورد گناه ترک عمدی روزه، واجب است قضای روزه و کفاره تعیین شده برای آن انجام شود، که در این صورت گناه ترک روزه بخشیده شده و عذاب اخروی نیز برداشته می‌شود.