کسی که در ماه مبارک رمضان روزه بر او واجب است (همه شرایط را دارا است) به صرف اینکه قصد روزه گرفتن ندارد یا قصد دارد که روزه نگیرد، از نظر اسلام مجازات و عقوبتی ندارد مگر این که این قصد خود را عملی کند و عملاً روزه واجب خود را ترک کند، یا روزه خود را باطل نماید که در آن صورت برای هر روز که عمداً روزه واجب خود را ترک کرده است باید علاوه بر یک روز روزه قضاء، کفاره نیز بپردازد. کفاره ترک عمدی یا افطار روزه واجب رمضان یکی از سه مورد زیر است: 1- شصت روز روزه (که سی و یک روز آن باید پی در پی باشد.) 2-آزاد کردن یک برده (در این زمان این مورد منتفی است زیرا برده و بنده ای نیست.)3-برای هر روز شصت فقیر را غذا بدهد و سیر کند و اگر توانایی انجام هیچ یک را ندارد تنها باید در پیشگاه خداوند استغفار کند. [1]

برای آگاهی از پاسخ بخش دوم سؤال به   نمایه: ضعف بدن و روزه گرفتن، سؤال 3043  (سایت: 3293)   مراجعه فرمائید.