"تقوا" در اصل از ماده "وقی یقی وقایه" به معناى قراردادن خویش در پناهگاه است.[1] و در اصطلاح شرع، به معناى خویشتن‌دارى در برابر گناهان می‌باشد. 

به عبارت دیگر تقوا نیرویى بازدارنده  است که به صورت یک ملکه نفسانی و نیروی درونی در انسان به وجود آمده و او را در برابر طغیان شهوات و ارتکاب کارهای خلاف حفظ مى‏‌کند. کمال تقوا آن است که علاوه بر دوری از گناهان و محرمات، از مشتبهات نیز اجتناب شود. 

در آیات و احادیث، تشبیهات فراوانى براى تقوا بیان شده که به بعضی از آنها اشاره می‌شود: 

1. زاد و توشه: قرآن تقوا را به زاد و توشه تشبیه کرده و آن را بهترین زاد و توشه شمرده و می‌فرماید:" توشه برگیرید پس به درستی که بهترین توشه تقوا است".[2] 

2. لباس:  و نیز آن را به لباس تشبیه کرده و تقوا را بهترین لباس دانسته است: " لباس تقوا، بهترین لباس براى شما است.[3] 

3. دژی نیرومند: امام علی(ع) می‌فرماید " اى بندگان خدا! بدانید که تقوا دژى مستحکم و غیر قابل نفوذ است".[4] 

4. مرکب راهوار: و نیز در کلام دیگری می‌فرماید: "تقوا مانند مرکبى راهوار است که کنترل آن در دست  سوارش بوده و او را تا دل بهشت پیش مى‏‌برد."[5] 

5. بعضى از بزرگان، تقوا را به حالت کسى تشبیه کرده‏‌اند که از سرزمینی پر از خار عبور مى‌‏کند و سعى دارد دامن خود را کاملا جمع‌ کرده و با احتیاط گام بردارد مبادا نوک خارى در پایش بنشیند، و یا به لباسش آسیب برساند.[6] از این تشبیه به خوبى استفاده مى‌‏شود که تقوا به این نیست که انسان انزوا و گوشه‌گیری را انتخاب کند، بلکه باید در دل اجتماع باشد و اگر اجتماع آلوده بود، خود را حفظ کند.[7] 

تقوا، نشانه ایمان به" مبدء" و "معاد" یعنى خدا و رستاخیز و معیار فضیلت و افتخار انسان و مقیاس سنجش شخصیت او در اسلام به شمار می‌آید.[8] 

از نظر قرآن "تقوا" نوری الاهى است که هر جا راسخ شود، علم و دانش‏ مى‌‏آفریند.[9]

  مراحل تقوا 

تقوا داراى مراحلی است. بعضى از بزرگان براى تقوى سه مرحله قائل شده‏‌اند: 

1- نگهدارى نفس از گرفتار‌شدن در دوزخ و عذاب جاویدان از طریق تحصیل اعتقادات صحیح. 

2- پرهیز از هر گونه گناه اعم از ترک واجب و فعل معصیت. 

3- خویشتن‌دارى در برابر آنچه قلب آدمى را به خود مشغول مى‏‌دارد و از حق منصرف مى‌‏کند، و این تقواى خواص بلکه خاص الخاص است.[10] 

شاخه‌های تقوا

 تقوا داراى شاخه‏‌ها و شعبه‌هاى متعددی است، که از آن میان می‌توان به شاخه‌های زیر اشاره کرد:

تقواى مالى و اقتصادى، تقواى جنسى، تقوای اجتماعى، تقواى سیاسى، تقوای اخلاقی و ...

انسان باتقوا شخصی است که تقوا را در تمام این جهات رعایت کند. 

آثار تقوا 

تقوا آثار مثبت زیادی در زندگی انسان دارد که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم: 

1. انسان‌سازی: امام علی(ع ) می‌فرماید: تقوا یک ویژگی روحی و یک تربیت معنوی است که در پرتوش جان انسان ساخته و پرداخته می‌شود.[11] 

2. مسؤلیت‌پذیری: فرد باتقوا از زیربار مسئولیت‌های شرعی شانه خالی نمی‌کند، بلکه آنها را مشتاقانه می‌پذیرد و سختی‌ها و مشکلاتش را به جان می‌خرد و مسیر را هموار می‌کند. 

3. آزادگی: تقوا وسیله آزادی انسان از هر بندگی است کسی که دارای تقوا است در برابر شهوات به زانو در نمی‌آید؛ در برابر مقام و دیگر تمایلات نفسانی تسلیم نمی‌شود، بنابر این از هر هلاکتی در امان است. 

4. رستگاری در آخرت: تقوا کلید هدایت است و فرد باتقوا با انجام کارهای مثبت و گام برداشتن در مسیر هدایت، علاوه بر سعادت در دنیا به کسب پاداش‌های اخروی و ذخیره آن برای روز معاد موفق می شود.