فقهاء ضابطه ی حلال بودن گوشت پرندگان را این طور بیان کرده اند: هر پرنده‏اى مانند شاهین و عقاب و باز و کرکس که درنده است و چنگال‏ دارد، حرام است، و هر پرنده‏اى که هنگام پرواز بال زدنش کمتر از صاف نگه داشتن بالش باشد، حرام مى‏باشد. همچنین همه انواع کلاغ حتى زاغ بنا بر احتیاط واجب، حرام است. اما هر پرنده‏اى که بال زدنش بیش‏ از صاف نگه داشتن اوست، حلال است. بنا بر این مى‏توان پرندگان حرام گوشت را از حلال گوشت به ملاحظه کیفیّت پرواز آنها تمییز داد ولى چنانچه کیفیّت پرواز پرنده‏اى معلوم نباشد اگر آن پرنده چینه‏دان و یا سنگدان و یا خار پشت پا داشته باشد حلال است و اگر هیچ کدام از اینها را نداشته باشد، حرام است و امّا پرندگان دیگر غیر آنچه ذکر شد چون مرغ و کبوتر و گنجشک و حتَّى شتر مرغ همه حلال مى‏باشند ولى کشتن بعضى از پرندگان مکروه است مانند هُدهُد و پرستوک. و امّا حیواناتى که پرواز دارند ولى پر ندارند مانند خفّاش حرام مى‏باشند و همچنین است زنبور و پشه و دیگر حشرات پرنده بنا بر احتیاط واجب.[1]

بلدرچین در زبان فارسی همان پرنده ای است که در زبان عربی به آن "کرکی" یا "کرک" می گویند[2] و ضابطه حلال گوشت بودن را دارد و از این جهت خوردن گوشتش حلال است.

به این مسأله در رساله های عملیه این گونه تصریح شده است:

"اقسام کبوتر و هر مرغ طوق‏دار «منتهى» مثل قمرى و دُبسى و ورشان و حجل و دراج و قبج و قطا و طیهوج و دجاج و کروان و کرکى و صعو (خوردن گوشتشان حلال است) و در اینها علامات حلّ موجود است."[3]