ابتدا باید گفت؛ اصل مکاشفه[1] و یا رؤیای صادقه[2] حق است، اما نباید هر ادعایی را در این زمینه پذیرفت. در همین راستا گزارش‌هایی وجود دارد که پیشوایی، پیشوای قبل از خود را در خواب دیده و یا افرادی پیامبر اسلام(ص) و یا دیگر پیشوایان را در خواب دیده‌ و فرمانی از ایشان گرفته‌اند و این موضوع به امامی گزارش داده شده و مورد اعتراض امام(ع) قرار نگرفته است:
1. برده‌فروشی که حمیده[3] را برای فروش آورده بود، می‌گوید شبی پیامبر(ص) خدا را در خواب دید که آن کنیز را از من خریدارى کرد. همچنین امام باقر(ع) از او در مورد علت پاک بودن او پرسید، گفت من باکره هستم و دست مردى به من نرسیده است. من صاحبی داشتم که هر وقت می‌خواست نزدیک من بیاید، مرد خوش صورتى مى‏آمد و او را از نزدیک شدن به من مانع می‌شد. من آن مرد نیکو صورت را مى‏دیدم، ولى صاحب من او را نمی‌دید.[4]
2. امام کاظم(ع) می‌فرمایند: شبی پیامبر(ص) را در خواب دیدم که چندین بار به من فرمود: تو مظلومانه به زندان می‌روی.[5]
3. ابن عباس می‌گوید: رسول خدا(ص) را در خواب دیدم که شیشه‏اى پر از خون به دست دارد. از ایشان پرسیدم این چه خونى است؟ آن‌حضرت(ص) به من فرمود: این خون حسین(ع) و اصحاب او است.[6]
4. جندل بن جناده که از یهودیان خیبر بود به پیامبر(ص) گفت شب گذشته حضرت موسى(ع) را در خواب دیدم که به من فرمود: اى جندل! به دست محمد(ص) اسلام بیاور و به اوصیاى او توسل بجو.[7]
و ....
البته این نکته قابل ذکر است که چنین مکاشفات و خواب‌هایی بیشتر جنبه خصوصی دارند تا جنبه عمومی. و به عبارتی می‌توانند در هدایت فردی انسان‌ها مؤثر باشند، اما نمی‌توان تنها با استناد به یک خواب و یا مکاشفه، حکمی فقهی صادر نموده و یا رویکردی اجتماعی را توصیه کرد.

---