«انصار» جمع «ناصر»، از ریشه «نصر» و به معنای «یاوران» است که شامل هر گروهی خواهد بود که فرد یا گروه دیگری را یاری کند، اما در صدر اسلام به ساکنان مسلمان مدینه و اطراف آن، بویژه افراد مسلمان دو قبیل

«انفاق» از «نَفَق» (بر وزن فَرَس) و «نفاق» (بفتح- ن) به معناى خروج يا تمام شدن است. «انفق ماله» در لغت به معنای آن است که فرد، مال خويش را از ملكش خارج كرد و از این رو «انفاق» را از آن جهت انفاق می

انقیاد، که در مقابل تجری استعمال می‌شود، عبارت از اين است كه، كسى خود را در برابر خداوند مسئول و پاسخگو دانسته و در همین راستا عملى را به

اوریا نام یکی از فرماندهان نظامی بنی اسرائیل بود که در جنگی کشته شد و داوود نبی(ع) با بیوه‌اش ازدواج کرد و براساس برخی گزارش‌ها، این

قرآن کریم از این واژۀ در آیۀ 35 سورۀ احقاف استفاده کرده است. عزم  معانی مختلفی دارد که یکی از آنها حکم و شریعت است و اگر عزم را در اول

اویس بن عامر مرادی قرنی یمنی، کنیه‌اش «ابو عمرو» از بزرگان تابعین و از زهاد مشهور بود، به طوری که زهد ، اهل بیت

«اهل کتاب» یا «کتابی»، به كافری گفته می‌شود که به یکی از کتاب‌های آسمانی انتساب دارد، که به لحاظ فقهی شامل مسیحیان، یهودیان و

ایثار به معنای ترجیح و برتری دادن چیزی بر چیز دیگر است که گاه مانند آنچه از ایثار غذا توسط اهل بیت(ع) در قرآن آمده می‌تواند در جنبه مثبت بوده و گاه مانند ترجیح دنیا بر آخرت که در کلام خدا بدان اشار

«ایلاء» در لغت به معناى قَسم خوردن در هر چیزی بوده و در اصطلاح قرآنی و فقهی، سوگند مرد، در خصوص ترک آمیزش با همسر دائمی خود - به مدت بیش از چهار ماه - است؛ که دادگاه با بررسی و اثبات موضوع، چهار ما

ایمان در معنای لغوی آن به معنای پذیرفتن حرف دیگری است، اما در کاربردهای دینی، ايمان به معنای دلبستگى نهايى انسان به اموری است كه براى او مقدس به شمار آمده و از این رو حاضر است براى آنها عشق و شجاعت

رجوع کنید: «أصحاب الأخدود».

«اذن» و «سمع» که در زبان فارسی همان گوش و قوه‌ی شنوایی است، یکی از نعمت‌های الهی است که خداوند آن‌را به انسان ارزانی داشت تا انسان بتواند

بر اساس گزارش منابع کهن، یکی از شهدای کربلا و یاران امام حسین(ع) فردی به نام أس

«اصحاب الایکه» مردمانی ظالم و ستم‌کار و معاصر شعيب پیامبر(ع) بودند که أصحاب الرسّ

رجوع کنید: «اصحاب شمال».

رجوع کنید: «اصحاب یمین».

«ام المؤمنین»؛ یعنی مادر مؤمنان. این اصطلاح اوّلین بار در زمان پیامبر اسلام(ص) با نازل شدن آیۀ ششم سورۀ احزاب دربارۀ همسران آن‌حضرت رایج شده است، زیرا  آن آیه، همسرا

یکی از شهدای کربلا و یاران امام حسین(ع)، امیة بن سعد از قبیله‌‌ی «طی» می‌باشد.

بر اساس نظر بیشتر مفسران، ماجرای افک در قرآن، ناظر به جاماندن عائشه همسر

رجوع کنید: «به در می‌گویند که دیوار بشنود».

در قرآن كریم بارها از بارش باران به عنوان یکی از عجائب خلقت و یکی از نعمت‌های الهی یاد شده است. قرآن کریم از باران با عباراتی مختلفی یاد م

در قرآن و روایات، از پیامبری به نام «باروخ» یا «باروح» چیزی ذکر نشده است، اما برخی گزارش‌های تاریخی، حاکی از وجود پیامبری با این نام در میان بنی‌اسرائیل می‌باشد که در زمان ارمیا و حیقوق پیامبر زندگ

واژۀ «باطل» مقابلِ حق است. باطل به معنای ناچیز و چیزی است که فاسد شده و حکمی که

بخل یکی از ویژگی‌های منفی و رذایل اخلاقی است که در قرآن کریم و دیگر متون دینی بسیار مورد نکوهش قرار گرفته شده و به فردی که دارای این ویژگی باشد، «بخیل» گفته می‌شود. بخل نگهداری چیزی است در جایی كه

«برده» و یا «عبد» به افرادی گفته می‌شد که در زمان‌های گذشته و‌ در جنگ‌ها، طرف‌های درگیر جنگ از سربازان طرف مقابل به عنوان اسیر و غنیمت جنگی ‌گرفته و یا افرادی آنان ر

«برزخ» در لغت به معنای  حائل و واسط میان دو چیز است و در فرهنگ دینی به معنای زیست انسان‌ها میان دو مبدأ و مقصد حیات انسانی، یعنی دنیا و قیامت است. انسان‌ها پس از مرگ

لغت‌شناسان و مفسّران قرآن کریم در مجموع با تعابیر مختلف، برکت را به معنای خیر، خوبی و فایده‌ای ثابت و پایدار معنا کرده‌اند؛ مانند این‌که م

برهان، ثابت کننده‌ی حقانیت امور به طور قطع و یقین است. این کلمه، واژه‌ای عربی است که در مورد ریشه‌ی آن میان لغت‌شناسان اختلاف است، ولی بعی

يكى از براهين ابطال تسلسل در وجود، و از براهین اثبات واجب الوجود، برهان اسد و اخصر است. «اَسدّ» به معنای «محکم‌ترین» و «اخصر» به معنای «کو

برهان افتراض، یا قیاس افتراض، یا دلیل افتراض، يكی از روش‌هـای منطـقی اسـت که در موارد متعددی به کار می‌رود؛ یکی از کاربردهای آن، اثبات برخی از اقسام شکل دوم و سوم قیاس است.

از نظر منطقی‌ها،